Bazen hatırlıyorum da çocukken birşeyler söylerdi büyükler, anlamazdım. Sonra kahkaha atarlardı yine anlamazdım.Bilmediğim bir konu sanırdım oysa onlar şaka yaparmış, eğlenirmiş ama bence komik yada eğlenceli değildi hiç biri,sinirlenirdim anlamsızdı o sırada söyledikleri şaka sözcükleri , benim düşündüğüm şeyler vardı.

Kızım da üz bir çocuk, bir gün bir aile büyüğümüzü ziyarete gitmiştik orada bir misafir vardı, kızım 3 yaşında olduğundan sanırım bey efendi şaka yapmak istedi .

Ne mi yaptı ? Kızımın tam karşısına geçti şımarık bir çocuk taklidi yaparak top şeker

yalamaya başladı.

Büyükler komik buldu güldü, kızım sinirlendi

ve odayı terk etti. Tam 2 sene kızımı o eve sokamadık ta ki o amca yok, gitti diye ikna etmeyi başarana kadar. Ciddiyiz vesselam. Düşündüğümüz ve yapmamız gereken şeyler var.

Kimi zaman günlerce düşündüğüm olurdu köşede gördüğüm yaşlı amcayı , iyi ki yardım ettim der huzur bulurdu küçücük yüreğim.

Sürekli düşünürdüm

🏼‍♀️ serçeleri , kedileri

, köpekleri

üşürler

️, acıkırlar 🥓 ya anneleri yoksa

uyuyamazdım bazen düşünmekten. Arkadaşlarımla konuşur evden bir şeyler getirir okuldan çıkınca yavru kedileri besleyerek eve dönerdik. Ciddiydim , olgun ve duyarlı. Ne zaman mı? Oldum olası.

Kararlılıkla devam ederdim, dert edindiğim şeyi çözmek için bazen esnafın kapısını tek tek çalar hayvanlara yem almak için 25 bin toplardım hani 90'larda ki

25 BİN demir para vardı ya, ondan işte.

Ciddiye alınmak isterdim küçücük bedenime sıkıştırılmış bir yetişkin olarak,öyle önemli şeyler vardı ki harekete geçilmesi gereken, kimi zaman arkadaşlarımla

🏻🧒🏻🧑🏼, kimi zaman dedemle

🏻‍ birlikte uğraşır bir çözüm bulur, çare olmak için uğraşırdık.

Aslında ne kadar önemliydi ,nasıl bir ihtiyaçtı biz üz’ler için de tüm diğer çocuklar için de saygı görmek,ciddiye alınmak.Agresif olduğumuz anların çoğunda sebep anlaşılmamış olmamız ya da anlatamıyor olmamız ve bir ihtimalde olsa yanlış anlaşılmış olmamızdır. Yaşımız 7 🧒🏻ama zeka yaşımız 15 kimi zaman 20

🏻 iken ne kadar zor birine derdimizi anlatabilmek.

Anne

🏻‍♀️Babalarımız 🧔🏻tarafından çocuk olarak görülmemiz gereken yerler de vardı, ama bir birey olarak en başından saygı görmemiz gereken yerlerde.

İşte bunun uzun yıllar çilesini çektiğimden kızımı her zaman bir birey olarak gördüm , evet 3 yaşında da saygı gösteriyordum 3 aylıkken de en başından baş gösteren karakterine , hassasiyetlerine .

Gösterdiğim saygı tıpkı bir fidana verilen su gibi, büyürken gördüğü güneş gibi fayda sağlıyor, öz güvenini dallandırıp budaklandırıyordu. Aynı zaman da mütevazi kişiliğimle karşılaştığı yerlerde dikkatini çekiyor ve aynalama özelliğim ile de bu özgüvenin dozunu mütevazilik ile dengeliyordum ki narsist yada ego canavarı beslenmiş bir bireyi ne topluma, ne gittiği okula ne de trafiğin başına musaallat etmiyim diye.Tıpkı bir laboratuvar

titizliğinde katıyordum karakter özelliklerini. Her ne kadar aile büyüklerim 3 yaşında çocuğa bu kadar disiplinli olma dese de bu konuda farklı düşüncelere sahiptim. Bir de “Sevgi İle Disiplin” kitabını okumuştu ki yine ince bir denge ile hazırlıyordum bu formülü. O aile büyüklerinin çocuklarını denge içermeyen rastgele formüllerle yetiştirdikleri gibi değil de ancak titizlikle ve hassas dengelerle yetiştirilmiş bir birey topluma, okula ve de hayatında ki herkesin yaşamına varlığı faydadır ve öyle de oluyor..Sadece başarılı değil aynı zamanda sağduyulu, merhametli ve tabii adaletli bireyler yetiştirelim, çünkü üstün zeka bunlar olmadan ruhsuz bir bedeni ancak canavarlaştırmaya yarar.Ve tabii yukarıda geçen hassas dengelerle, özverili ebeveyn uyumu için de yetiştirilmiş bir üz evlat vatana ve hatta dünyaya bir armağandır.